Varanasi: In the heart of the goddess

Burning is learning, cremation is incarnation... Ik houd van de Hindoe-filosofie!!

De ganges is de heilige rivier van India en wordt gezien als de belichaming van de alomvattende godin. Ze wordt ook wel Mother Ganges genoemd wat je uitspreekt als 'Gendjies of Gendjus'. De stad Varanasi is ook wel bekend onder de naam 'Benares' en heeft andere verschillende namen met een eigen betekenis. Varanasi is de heiligste stad van India en alles draait om het bovenstaande begrip. Dat is de kern van het bestaan voor Hindoe en daar voel ik mij zeer thuis in.

Varanasi zal ik nooit meer vergeten en ik weet zeker dat ik er meerdere malen naar terug zal keren. Varanasi is anders dan andere Indiase steden en dat merk je aan alles. De spiritualiteit leeft hier zo erg zoals ik het nog nooit heb gezien. Overal, op elke straathoek kom je de godin (of god) tegen, zoals ik later las in het boek 'moeder India'. Varanasi is een labyrint van gangetjes, steegjes en straatjes. heerlijk om in verdwaald te raken waar wij dan ook natuurlijk in slaagden. Vroeg in de ochtend (rond 5 uur of vroeger) gingen we naar de ganges om een boottocht te maken over het water. De zonsopgang is echt schitterend en vooral als je nog half in slaap bent. Ik beleefde het geheel in een staat tussen slaap en volledig bewustzijn wat het extra sprookjesachtig maakte. Et is haast niet in woorden te omvatten. Het is zo erg druk en toch zo stil. Wederom een nieuw hoogtepunt. De boottocht voerde ons langs alle Ghats (oevers) en was heel mooi om te zien. Elke ghat heeft een eigen karakter of tempel. Sommige ghats zijn voor het zwemmen, sommigen voor het wasen van kleren en sommigen voor crematies (buring is learning, Cremation is incarnation). Deze Ghats liggen pal naast elkaar. Valk naast elkaar zijn er duizenden en duizenden mensen bezig met baden, wassen, cremeren en zwemmen. Het leven speelt zich af aan de Ganges. Wij voeren met het bootje over het water en in stilte zat ik te kijken naar het water, de mensen en de gebouwen. Ondertussen begon de zon steeds veller te schijnen. De boot meerde aan en we liepen door de straatjes van Varanasi. Zelfs rond deze tijd was het al een drukte van belang en je vraagt je af waarom je zelf eigelijk nooit opstaat wanneer de zon op komt. Het is daar zo vanzelfsprekend op dat moment.

Na de boottocht was ik nog erg moe en had ik weinig energie door het gebrek aan water van de vorige dag. Toch wilde ik echt weer terug naar de Ganges, ik had nog lang niet alles gezien wat ik wilde zien. Ik had met Rick afgesproken die middag terug te gaan. Een tijd heb ik op de kamer gelegen om bij te komen. Ik voelde me ontzettend slap en moe en baalde daar echt van. Dus ik had de ORS aangebroken en heb dat miepend (vies) opgezopen waarna ik me helemaal geweldig voelde, vol van energie (moet ongezond zijn :P). Ik werd er helemaal hieper van maar op dat moment was ik daar zeer blij mee.

Met de tuck tuck reden we een end naar de Gaths. Het was zondagmiddag dus iedereen had een rustdag en was aan et badderen en doen. Op veel ghats werd cricket gespeeld en er waren veel crematies aan de gang, zo maf om dat naast elkaar te zien maar hindoe's zien dat niet als iets 'bedroevends' of slecht. Vrouwen mogen ook niet huilen omdat het mooi is dat de ziel overreist naar nirvana. De vrouwen moeten het geheel vaak van een afstand bekijken terwijl de mannen het ritueel uitvoeren. We liepen over de Gaths tussen alle mensen door en iedereen was zo geobserdeerd door et cricket dat ze ons niet opmerkten: Heerlijk, lekker rustig. Geen gezeik ofzo maar lekker wandelen. Ik moet zeggen dat ik India de drukte en de viezigheid toch wel 1 groot feest vond.. Dat komt vooral door de mensen die zo ontzettend open zijn. Ze zijn soms (ahum, misschien iets meer dan soms ;p) niet te vertrouwen maar willen wel met je feesten. Natuurlijk is niet iedereen hetzelfde en moet je goed oppassen want we hebben echt al dingen meegemaakt die gewoon niet sporen wat oplichting betreft. Daar leer je dan weer van, denk ik dan. We hebben naar et cricket gekeken en rick trachtte uit te leggen hoe et werkte. Kom geen touw aan het spelletje vastknopen maar ik vond toeschouwers boeiender dan de spelers. We liepen over de Ghats en werden wederom aan allerlei kanten aangesproken. Omdat ik Rick bij me had werd ik als meisje niet direkt aangesproken dus ik had het lekker rustig. Rick had het echter maar druk met allerlei vragen en gesprekjes. Op een gegeven moment werd hem een massage aangeboden waar hij gezellig op in ging. Mooi, kon ik even aan de Ganges zitten en het geheel aanschouwen. Terwijl Rick in de meest onmogelijke posities werd gewurmd zat ik op de trap te kijken naar het water, de boten en de mensen. Je kan daar dagen zitten, zelfs weken en je zal nooit uitgekeken zijn. Ook schaterde ik hartelijk om de massagetechnieken van de Indier: die moet je hier in Nederland niet proberen tenzij je op de wallen werkt :D. Maar je weet het als je daar bent: Indiers geen gevoel van privacy of schaamte zoals Westerlingen dat kunnen beleven.

Na de massage zijn we verder gelopen over de Ghats tot we bij een burning Ghat kwamen en we ons realiseerde hoe laat het was. Veel mensen stonden er bijna op dat we bleven kijken voor de crematies maar dan beginnen ook mijn morele gevoelens een rol te spelen en voel ik toch weinig voor het bijwonen van een crematieritueel van een familie.Crematies is toch iets voor familie en niet voor toeristen, ookal is et openbaar, vanuit mijn cultuur gezien blijft et iets voor de mensen die er dichtbij staan. Dat zien de Indiers dan weer anders die graag willen dat je er bij blijft staan maar, nee, voor mij hoefde dat niet dus wij volgde onze weg naar boven.

Toen gingen we weer de straatjes van varanassi in die eindeloos en oja eindeloos zijn. Wel weer een heel avontuur om erdoorheen te waggelen, zigzaggend door de mensen, de stront en de plasjes waarvan je niet wil wete wat et is. Uitiendelijk kwamen we dan bij een open gedeelte waar we een rickshaw omsingelde die ons met veel hoten en stoten ons naar het hotel bracht. Die rickshaw mensen werken zo hard, echt ze fietsen hun benen uit hun lijf, en dat op die straten en in die drukte! *respect*. namaste ;).