Indian wedding

Op de 2e avond in Jaipur was ik met 3 andere reisgenoten rustig in het hotel aan het eten en praten. Op een gegeven moment horen we van ver geluiden komen die ons doet denken aan een fanfare. We negeren het nog even maar na een tijdje, wanneer het geluid luider wordt, worden we toch meer nieuwschierig. 2 reisgenoten besluiten een kijkje te gaan nemen. Nadat ik klaar was met eten rende ik ook de deur uit en de straat op. Het hotel lag aan een rotonde en eenmaal buiten zag ik vanaf de overkant een dansende en woelende menigte aankomen lopen. De menigte was omsloten door lichten die werden vastgehouden en aan het hoofd reden 2 mannen op paarden. In het midden van de menigte dansden de mensen wild maar ontspannen op de muziek die de fanfare teweeg bracht. Ik liep naar de menigte toe en keek van de zijkant naar het tafereel terwijl ik zocht naar mijn 2 reisgenoten. Al snel werd ik opgemerkt en begon iedereen tegen mij te praten en te vragen of ik mee wilde dansen. Ja eigelijk wel maar eerst even die reisgenoten vinden.

Na een tijdje zie ik ook hen in de menigte aankomen lopen en ik wandel naar hen toe. Weer worden we gevraagd om mee te dansen en worden er aan alle kanten gesprekken met ons aangeknoopt. Ook worden er veel foto's gemaakt en poseert iedereen druk om ons heen. Je weet niet waar je moet kijken maar het is een gezellig tafereel. Op een gegeven moment loopt er enthousiast vanuit de menigte een man, gekleed in wit en ruikend naar zoete bloemen, naar ons toe. Hij vraagt of we graag mee willen dansen en dat dat heel leuk zou zijn enzovoorts enzovoorts. Voor we iets kunnen zeggen wordt de eerste van ons drieeen aan de hand de menigte mee ingenomen. Eenmaal in het midden wordt Rick aangemoedigt om te dansen en hij begint vrolijk in beweging te komen. Ik kijk ernaar en moet lachen terwijl Mieke naast mij staat en er ook geboeid naar kijkt. De mensen dansen allemaal wild en gezellig om Rick heen en af en toe wordt hij op de schouders genomen. De mensen strooien met geld en bloemen en het is, zoals alles in dit land, een ware chaos, maar wel een gezellige chaos.

Dan worden ook wij aan de hand genomen en het feestgewoel ingeleid. De man maakt ruimte voor ons en zorgt dat iedereen respectvol afstand houd zodat we gezellig kunnen dansen. Dansen vind ik heel erg leuk dus ik begin gezellig mee te bewegen op de muziek die wordt gespeeld. Van alle kanten worden we aangemoedigt en telkens wordt mijn hand gepakt om mee te dansen. Als men te dichtbij komt wordt deze hardhandig aan de kant geduwd door de man in het wit: my hero! Wat een geweldige gozer :p We dansden met zen allen zo de straat over en het voelde aan als een waar feest wat het ook bleek te zijn. De optocht maakte deel uit van een huwelijksfeest en bracht de menigte uiteindelijk naar de plaats des onheils. We dansden en dansden en af en toe zocht ik een plekje aan de rand van de menigte om even op adem te komen, ook dan wordt je gezellig aan de hand genomen of door de menigte geleid. De mensen zijn hier zo gewend aan de drukte dat aanraking voor hen iets heel vanzelfsprekend is en daardoor vind ik het niet erg dat Jan en alleman je handje grijpt en ermee aan de haal gaat, ik moet ergens heen, toch? Af en toe was het even chaos en probeerde ik mijn reisgenoten in het gewoel te localiseren. Andere toeristen stonden aan de kant van het hotel te kijken naar de mensenmassa waar wij ons in hadden gestort, komen we er wel weer uit? Later voegen ook andere reisgenoten zich toe aan het gewoel en met 5 man hossen we in de menigte verder over straat.

Dan nadert de mensenmassa de ingang van een groot complex dat bestaat uit een groot grasveld, een podium en tenten, het huwelijksfeest dus. Vrolijk worden we aan de hand mee naarbinnen genomen terwijl iedereen ons een handje geeft en je naam vraagt. We worden als kerstboompjes versiert met bloemenkransen en worden naarbinnen geleid waar de mensen toestromen terwijl er van alle kanten foto's worden gemaakt. Je bent net een filmster en je snapt er echt helemaal niets. Iedereen wil je even aanraken, aait je arm of neemt je hand. Ook werd ik constant naar mijn naam gevraagd die vervolgens vloeiend uit de mond van de mensen kwam. We werden naar het deel geleid waar alle vrouwen zaten en werden voorgesteld aan de hele familie. De vrouwen zagen er schitterend uit met felgekleurde sari's en mooie hennabeschilderde handen en voeten. Ook hadden ze de meest mooie sieraden om hun nek, in hun haar en om hun enkels. Het zijn echt plaatjes om te zien, stuk voor stuk.

We worden over het veld geleid en moeten iedereen ontmoeten terwijl we ondertussen veel verschillend voedsel worden aangeboden. En dat neem je ook mooi aan ;). Na weer wat gedans in de menigte en boze blikken naar enkele billeknijpers werden we geleid naar het podium waar de hele goegemeente zich om de bruidegoms had gezet. Ook wij werden door de man in het wit (de broer blijkbaar) tussen de mensen neergezet en zo zat ik daar close gezellig tussen de mooie broer en de vermoeide bruidengom gezellig te wezen. Onderhand werden er van alles foto's gemaakt en werd je er op den duur wel een beetje gek van.

We vonden het wel mooi geweest en wilden de aandacht verder niet meer opeisen. We namen afscheid en hebben 10000 mensen een hand, een knuffel of een zoen gegeven en terwijl we richting de uitgang liepen werden we nog even over de arm geaaid door veel lieve en verlegen kindertjes. Bij de uitgang werd ik uitgenodigt om op het paard plaats te nemen. Ik als oud-paardrijdster zeg nooit nee tegen een paard dus ik heis mezelf met lange rok en al op het mooi goud beladen beest en stap zo, geleid door een jongen, richting het hotel. Later haalt Rick me in op het andere paard en zo rijden wij in een staat van 'wat een debiele situatie is dit' richting het hotel.

Later hoorde ik dat ook Rick gezellig in zijn kont is geknepen en dat ze ook hem gezellig lastigvielen met kusjesrequests dus dat was weer een monumentaal feit om weer te onthouden. Je weet nooit wat je tegen zal komen, dat is ook een van de mooie dingen van dit land...